بر اساس تحقيقات انجام شده عوامل اصلي قارچي بيماري پوسيدگي ريشه و ساقه توت فرنگي شناسايي شده و بهترين روش مقابله با اين بيماري روش بيولوژيك معرفي شده است.
اين محقق كه طرح تحقيقاتي بررسي علل و پراكنش پوسيدگي ساقه و ريشه توت فرنگي را انجام داده است ، خاطرنشان كرد: عوامل قارچي متعددي در بروز بيماري پوسيدگي ريشه و ساقه توت فرنگي موثر است كه در اين ميان قارچ هاي ريزكتيا ، فوزاريوم و ماكروفومينا از عوامل اصلي هستند .
وي اظهار داشت: پوسيدگي ريشه و ساقه توت فرنگي يكي از بيماري هاي رايج اين گياه است كه سالانه خسارات زيادي به مزارع و كشاورزان وارد مي كند، دراين تحقيق مشخص شد حتي سموم شيميايي كه تاكنون براي مقابله با اين بيماري پيشنهاد شده بود و توسط كشاورزان مصرف مي شد نيز مضرات خاص خودشان را دارند.
وي اظهار داشت:دراين تحقيق مزارع توت فرنگي كردستان، مازندران، گلستان و برخي گلخانه هاي تهران مورد بررسي قرار گرفت و مشخص شد كاشت سنتي اين گياه هم يكي از عوامل بروز اين بيماري است. در اين بررسي ها مشخص شد عمر بوته گياه توت فرنگي به ويژه در مزارع كردستان به چهار سال مي رسد در حالي كه بايد اين گياه هر دو تا سه سال دوباره كاشت شود.
وي ادامه داد: همچنين نحوه آبياري سنتي به روش غرقابي هم يكي ديگر از دلايل بروز اين بيماري است و بايد روش سنتي به روش آبياري قطره اي تغيير يابد.


عضو هيات علمي موسسه تحقيقات گياه پزشكي كشور گفت: در اين زمينه طرحي با هدف كاشت صحيح و كنترل عوامل بيماري زا توت فرنگي در موسسه تحقيقات گياه پزشكي تدوين شد كه در آن بر استفاده از عوامل بيولوژيك تاكيد شده است.
وي ادامه داد: بر اساس اين طرح عوامل بيولوژيك نيز در حال بررسي هستند تا مشخص شود كدام يك براي مقابله با بيماري پوسيدگي ريشه و ساقه توت فرنگي موثرتر خواهند بود تا مورد استفاده قرار گيرند.
شريفي گفت: تحقيقاتي كه در مزارع توت فرنگي كردستان، مازندران، گلستان و برخي گلخانه هاي تهران شد نشان داد ۵ تا ۳۰ درصد مزارع به بيماري پوسيدگي ريشه و ساقه توت فرنگي مبتلا بودند.
توت ‌فرنگي با نام‌هاي چيلك يا چيالك جنگلي ، چلم و شالكَه شناخته مي شود. گياهي نهان‌دانه از تيره گل سرخ است. رشد اين گياه در آب و هواي معتدل گرم و در بستر غني از گياخاك و خاك اسيدي بسيار خوب است.
توت فرنگي به‌دليل دارا بودن فيتو كميكال، اثرات مثبت بسياري بر روي مغز مي‌گذارد و مي‌تواند اثرات نامطلوب پيري مغز را كاهش دهد.
توت‌ فرنگي ميوه‌اي نسبتا جديد است كه در قرنهای گذشته به اين شكل امروزي وجود نداشت و بيشتر موارد استفاده دارويي داشته است. در قرن چهاردهم در فرانسه توت فرنگي‌هاي وحشي از جنگل به زمين زراعتي منتقل شد و از آن به عنوان يك ميوه خوراكي استفاده شد.
در جنگل‌ هاي شمال ايران توت فرنگي وحشي به طور فراوان يافت مي‌شود.